Program szkolenia:

· Pacjent z pracami na implantach i problemami okluzyjnymi w gabinecie. Jak rozpoznać trudnych pacjentów od łatwych.
· Sposoby komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej ze szczególnym uwzględnieniem prac na implantach. Rola wzorców ruchowych na pracach na implantach.
· Okluzja pojęcia podstawowe: maksymalne zaguzkowanie, relacja centralna (CR), centralna okluzja (CO), poślizg z centralnej okluzji do maksymalnego zaguzkowania (MZ).Podobieństwa i różnice dla prac na własnych zębach i dla implantów.
· Modele okluzji dla uzupełnień stałych i ruchomych na implantach: podobieństwa i różnice.
· Łuk twarzowy i artykulator w gabinecie czy to ma sens w dobie cyfrowej?
· Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o …. estetykę zębów przednich. Rola prawidłowo wykonanych zdjęć. Planowanie prac na implantach w odcinku przednim : pacjenci
· Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o ….wzorce ruchowe pacjenta. Jak zaplanować miejsce dla przyszłych prac protetycznych na implantach. Wymiar pionowy zwarcia w planowaniu prac na implantach: pomaga czy zaciemnia komunikację z laboratorium. Rola CBCT.
· Jak połączyć wymagania estetyczne z funkcjonalnymi?
· Czy projektowanie uśmiechu jest tylko estetyczne? Jak zaprojektować nowy uśmiech w połączeniu z wymaganiami czynnościowymi.
· Jak wymagać od laboratorium estetyczno-czynnościowego projektu uśmiechu?
· Deprogramacja czym jest a czym nie jest. Rodzaje deprogramatorów.
· Szyny stabilizujące zwarcie u pacjentów z pracami na implantach: kiedy, dlaczego, jak długo? Protokoły postępowania dla pacjentów z prawidłową funkcją, dysfunkcją i parafunkcją.
· Rejestracja zwarcia u pacjentów z pracami na implantach, w jakim położeniu: MIP, CR, CO ?
· Korekta zwarcia kiedy dla kogo po co?
· Jak często kontrolować okluzję u pacjentów z pracami na implantach? Czego się nauczysz Czy okluzja na implantach jest trudniejsza od tej na zębach własnych? Jak uczynić ją przewidywalną u większości pacjentów? Jak z wyprzedzeniem rozpoznać pacjentów wysokiego ryzyka?
· Rozpoznawania pacjentów z pra z problemami okluzyjnymi i odróżniania łatwych od trudnych.
· Sposobów komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej.
· Prawidłowego definiowania podstawowych pojęć w okluzji tak aby być zrozumiałym przez innych lekarzy czy techników dentystycznych.
· Czym zastąpić łuk twarzowy i artykulator w gabinecie stomatologicznym. Czego wymagać od laboratorium w erze cyfrowej.
· Jak zbudować nową, przewidywalną uniwersalną płaszczyznę okluzyjną spełniającą wymagania estetyczno-czynnościowe.
· Roli deprogramacji w identyfikowaniu problemów okluzyjnych i czynnościowych. Prawidłowego sposobu deprogramacji i wyciągania wniosków po jej przeprowadzeniu.
· Roli wymiaru pionowego zwarcia oraz szyn okluzyjnych w planowaniu i wykonawstwie prac protetycznych na implantach.
· Rejestracji i korekty zwarcia. Zakres zajęć praktycznych
· Deprogramacja rejestratorem listkowym (leaf Gauge), pokaz deprogramacji z wykorzystaniem aparatu typu Lucia Jig czy rękoczynu Dawsona.
· Rejestrowanie centralnej okluzji oraz przeprowadzenie testu obciążenia ssż i mięśni.
· Pokaz badania zwarcia na jednym z uczestników.
· W miarę wolnego czasu pokaz badania zwarcia na pacjentach prowadzącego lub kursantów.
· Pokaz wykonania ekwilibracji na pacjencie z pracami na implantach lub alternatywnie na modelach w artykulatorze.
· Przygotowanie planu leczenia dla przypadku klinicznego przedstawionego przez kursanta. Ważne: wcześniej należy skontaktować się z prowadzącym w celu omówienia szczegółów.

09-12-2023  

Wyzwania okluzyjne w świecie cyfrowym ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi narządu żucia.

– Dzień drugi

Program szkolenia:

Wyzwania okluzyjne w świecie cyfrowym ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi narządu żucia. 1 dzień Program szkolenia
· Pacjent z problemami okluzyjnymi w gabinecie. Jak rozpoznać trudnych pacjentów od łatwych.
· Sposoby komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej.
· Okluzja pojęcia podstawowe: maksymalne zaguzkowanie, relacja centralna (CR), centralna okluzja (CO), poślizg z centralnej okluzji do maksymalnego zaguzkowania (MZ).
· Modele okluzji dla uzupełnień stałych i ruchomych, podobieństwa i różnice.
· Łuk twarzowy i artykulator w gabinecie czy to ma sens w dobie cyfrowej?
· Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o …. estetykę zębów przednich. Rola prawidłowo wykonanych zdjęć.
· Budowanie nowej płaszczyzny okluzyjnej w oparciu o ….wzorce ruchowe pacjenta
· Jak połączyć wymagania estetyczne z funkcjonalnymi?
· Czy projektowanie uśmiechu jest tylko estetyczne? Jak zaprojektować nowy uśmiech w połączeniu z wymaganiami czynnościowymi.
· Jak wymagać od laboratorium estetyczno-czynnościowego projektu uśmiechu?
· Deprogramacja czym jest a czym nie jest. Rodzaje deprogramatorów.
· Rejestracja zwarcia w jakim położeniu: MIP, CR, CO ?
· Korekta zwarcia kiedy dla kogo po co? Czego się nauczysz Dlaczego okluzja wydaje się skomplikowana. Jak uczynić ją przewidywalną u większości pacjentów? Jak z wyprzedzeniem rozpoznać pacjentów wysokiego ryzyka?
· Rozpoznawania pacjentów z problemami okluzyjnymi i odróżniania łatwych od trudnych.
· Sposobów komunikacji i przedstawienia problemów okluzyjnych w erze cyfrowej.
· Prawidłowego definiowania podstawowych pojęć w okluzji tak aby być zrozumiałym przez innych lekarzy czy techników dentystycznych.
· Czym zastąpić łuk twarzowy i artykulator w gabinecie stomatologicznym. Czego wymagać od laboratorium w erze cyfrowej.
· Jak zbudować nową, przewidywalną uniwersalną płaszczyznę okluzyjną spełniającą wymagania estetyczno-czynnościowe.
· Roli deprogramacji w identyfikowaniu problemów okluzyjnych i czynnościowych. Prawidłowego sposobu deprogramacji i wyciągania wniosków po jej przeprowadzeniu.
· Rejestracji i korekty zwarcia. Zakres zajęć praktycznych
· Wykonanie serii zdjęć fotograficznych potrzebnych do przesłania do laboratorium celem zbudowania nowej płaszczyzny okluzyjnej spełniającej wymagania estetyczno-czynnościowe
· Deprogramacja rejestratorem listkowym (leaf Gauge), pokaz deprogramacji z wykorzystaniem aparatu typu Lucia Jig czy rękoczynu Dawsona.
· Rejestrowanie centralnej okluzji oraz przeprowadzenie testu obciążenia ssż i mięśni z wykorzystaniem narzędzi cyfrowych- rola skanera wewnątrzustnego.
· Pokaz badania zwarcia na jednym z uczestników.
· W miarę wolnego czasu pokaz badania zwarcia na pacjentach prowadzącego lub kursantów.
· Pokaz wykonania ekwilibracji na pacjencie lub alternatywnie na modelach w artykulatorze.
· Przygotowanie planu leczenia dla przypadku klinicznego przedstawionego przez kursanta. Ważne: wcześniej należy skontaktować się z prowadzącym w celu omówienia szczegółów.